Myofascial Release

Myofascial Release Technique

Η μυοπεριτονιακή θεραπεία εστιάζει στον πόνο που προκαλείται από συσπάσεις του μαλακού ιστού. Αποτελεί έναν ασφαλή τρόπο θεραπείας που απελευθερώνει την μυοπεριτονία και ανακουφίζει τον ασθενή.

Όταν ο πόνος προκαλείται από έντονες συσπάσεις - "κράμπες" - των ινών της περιτονίας (το δίκτυο του συνδετικού ιστού, απλώνεται σε όλο το σώμα και συνδέει όλους τους μυς, τα οστά, τα αιμοφόρα αγγεία του νευρικού συστήματος και τα όργανα του σώματος) τότε η διάγνωση καθίσταται πολύ δύσκολη και οι μυϊκές συσπάσεις δεν φαίνονται στο MRI (αξονικό τομογράφο) ή τις ακτινογραφίες.

Παρόλα αυτά οι συσπάσεις αυτές αποτελούν ένα από τα βασικά αίτια που προκαλούν πόνο και δυσλειτουργίες στην σπονδυλική στήλη, τα άκρα και τα εσωτερικά όργανα. Οι συσπάσεις αυτές δημιουργούν σημεία πυροδότησης πόνου (Trigger points) που προκαλούν τον πόνο.

Η μυοπεριτονιακή θεραπεία επικεντρώνεται στην χαλάρωση των μυών με αποτέλεσμα την απενεργοποίηση των Trigger Points

Η μυοπεριτονιακή θεραπεία ανακουφίζει τον πόνο που προκαλείται από συσπάσεις του μαλακού ιστού. (Myofascial Release Technique). Η μυοπεριτονιακή θεραπεία (MFR), αποτελεί έναν ασφαλή τρόπο θεραπείας που χαλαρώνει τους μυς και τους απελευθερώνει από τον πόνο που προκαλείται από τις συσπάσεις.

Σημείο ενεργοποίησης είναι το κάλυμμα του ινώδους ιστού που επενδύει τις διάφορες κοιλότητες του σώματος, τα όργανα και μεμονωμένους μυς. Σε ορισμένες περιπτώσεις η διάγνωση των αιτιών του χρόνιου πόνου ή του πόνου κάτω χαμηλά στην πλάτη, είναι εύκολο να γίνει, όπως: τραυματισμοί (μετά από ατύχημα ή πτώση), κακή στάση του σώματος ή σωματική ανεπάρκεια, πιεσμένα νεύρα λόγω δισκοκήλης ή φλεγμονές. Όταν όμως ο πόνος προκαλείται από κράμπες των ινών της περιτονίας (το δίκτυο του συνδετικού ιστού, απλώνεται σε όλο το σώμα και συνδέει όλους τους μυς, τα οστά, τα αιμοφόρα αγγεία του νευρικού συστήματος και τα όργανα του σώματος) τότε η διάγνωση καθίσταται πολύ δύσκολη και οι μυϊκές συσπάσεις δεν φαίνονται στο MRI (αξονικό τομογράφο) ή τις ακτινογραφίες.

Παρόλα αυτά οι συσπάσεις αυτές αποτελούν έναν από τα βασικά αίτια που προκαλούν πόνο και δυσλειτουργίες στην σπονδυλική στήλη, τα άκρα και τα εσωτερικά όργανα. Ο καλύτερος τρόπος να αντιληφθείτε τι είναι ακριβώς η περιτονία είναι να φανταστείτε ένα στρώμα συνδετικού ιστού, παρόμοιο με τους τένοντες ή τους συνδέσμους, που αρχίζει ακριβώς κάτω από το δέρμα και εκτείνεται σε δύο βαθύτερα στρώματα. Όταν η περιτονία είναι σε φυσιολογικά, υγιή επίπεδα, είναι σαν το μαλλί από ένα αραιά πλεγμένο πουλόβερ. Όταν κάνει συσπάσεις, είναι πολύ πιο σφικτή και λιγότερο εύκαμπτη, και δημιουργεί τραβήγματα, τεντώματα και πίεση που μπορεί να φτάσει τις 2,000 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα. Οι συσπάσεις μπορεί να παρουσιαστούν σε ένα ή και σε όλα τα στρώματα.

Η μυοπεριτονιακή θεραπεία επικεντρώνεται στην χαλάρωση των μυών.

Η περιτονία αποτελεί ένα συνεχόμενο σύστημα που εκτείνεται από το κάτω μέρος των ποδιών μέχρι το κεφάλι και αποτελείται από τρία στρώματα:

• Η επιπολής περιτονία βρίσκεται ακριβώς κάτω απο το δέρμα και συγκρατεί λίπος και νερό, περιβάλλεται από νεύρα και επιτρέπει στους μυς να κινούν το δέρμα.
• Η εν τω βάθει περιτονία, περιβάλλει και συνδέεται με τους μυς, τα κόκαλα, τα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία σε μοριακό επίπεδο.
• Η εν τω βάθει περιτονία, βρίσκεται μεταξύ των σκληρών μηνίγγων του κρανιακού ιερού οστούν. Υπάρχει ένας αριθμός συνθηκών και συμπτωμάτων στα οποία απευθύνεται η μυοπεριτονιακή θεραπεία.

Πολλοί ασθενείς αναζητούν την θεραπεία μόνο εφόσον έχουν ήδη χάσει την ευλυγισία ή την λειτουργία κάποιων μυών μετά από τραυματισμό ή αντανακλαστικό πόνο στον ώμο, στην πλάτη, στον αυχένα, στον γοφό, ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο μαλακού ιστού. Άλλες παθολογικές περιπτώσεις στις οποίες απευθύνεται η μυοπεριτονιακή θεραπεία, περιλαμβάνουν τις Temporo-Mandibular Joint (TMJ) διαταραχές , carpal tunnel syndrome, πιθανή ινομυαλγία ή ημικρανίες.

Τα συμπτώματα του ασθενή συνήθως περιλαμβάνουν:

• Σφίξιμο των ιστών, γεγονός που περιορίζει την κίνηση ή εμποδίζει την σωστή στάση του σώματος, προκαλώντας την υπερβολική χρήση του ενός ισχίου ή ώμου για παράδειγμα.
• Την αίσθηση υπερβολικής πίεσης στους μυς ή τις αρθρώσεις, γεγονός που προκαλεί πόνο.
• Πόνους σε διάφορα σημεία του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των πονοκεφάλων ή πόνων της πλάτης. Ο μυοπεριτονιακός πόνος μπορεί να έχει δύο πηγές. Τον πόνο που δημιουργείται από τους σκελετικούς μυς ή τους συνδετικούς ιστούς που είναι δεμένοι γερά'; από την περιτονία.

Επιπρόσθετα, ο πόνος μπορεί να προκληθεί και από τραυματισμένη περιτονία, που ορισμένες φορές παρουσιάζεται σε σημείο όπου υπάρχει σύσπαση μυϊκών ινών. Και στις δύο περιπτώσεις ο περιορισμός κίνησης του μυ ή η σύσπαση αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή, επιδεινώνοντας το πρόβλημα εκτός εάν ακολουθήσει θεραπεία. Η μυοπεριτονιακή θεραπεία μπορεί να είναι πρόδρομος και συμπληρωματική άλλων θεραπειών. Οι ασθενείς που ακολουθούν την μυοπεριτονιακή θεραπεία μπορούν να ωφεληθούν και από άλλες μορφές παραδοσιακών θεραπειών, που στοχεύουν στον έλεγχο του πόνου και στην διατήρηση των μυών και των αρθρώσεων σε στάδιο χαλάρωσης.

Αυτό περιλαμβάνει:

• Την χρήση παυσίπονων χωρίς ιατρική συνταγή, όπως η ακεταμινοφένη ή μη στεροείδη αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
• Εφαρμογή ζεστών επιθεμάτων για την ανακούφιση των καταπονημένων μυών ή την χρήση πάγου για τις περιοχές με φλεγμονή.
• Την εκτέλεση ασκήσεων ευλυγισίας και κινητικότητας ή αερόβιες ασκήσεις για την αύξηση της κυκλοφορίας στις περιοχές που επηρεάζονται.

Η μυοπεριτονιακή θεραπεία μπορεί επίσης να ενισχύσει ή να βοηθήσει άλλες μεθόδους θεραπείας για να αυξήσει την αποτελεσματικότητά τους, όπως ο βελονισμός, η φυσιοθεραπεία και η εργασιοθεραπεία. Η μυοπεριτονιακή θεραπεία χαλάρωσης, μπορεί επίσης να βελτιώσει την μυοσκελετική ευθυγράμμιση (σωστή στάση του σώματος) πριν από μία χειρουργική επέμβαση ή να βοηθήσει άτομα που αθλούνται να έχουν καλύτερη ευθυγράμμιση πριν από αθλητικούς διαγωνισμούς. Όταν στοχεύουμε σε συγκεκριμένες περιοχές του περιτονιακού ιστού, τότε, η μυοπεριτονιακή θεραπεία μπορεί να προετοιμάσει τους ασθενείς για πιο δύσκολες θεραπείες ή να ανακουφίσει ασθενείς που έχουν περιορισμένη κινητικότητα και ευλυγισία. Έτσι, ο ασθενής μπορεί επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα ευλυγισίας και κινητικότητας.